Ὁ ἀστροθώρητος

Ὁ ἀστροθώρητος

ρπθ΄

Στὸν παρασταίνει τὸν τρανό, στὸν κάμει τὸν καμπόσο,

ἀφήνω τόπο καὶ περνᾷ, μιὰ ὁρμήνεια θὰ τὸν δώσω.

Τὴν κεφαλὴ νὰ στρέψῃ την καὶ νὰ βιγλίσῃ τ’ ἄστρη

κι’ ὕστερ’ ἀτὸς νὰ μετρηθῇ μπρὸς στοῦ πυρὸς τὰ κάστρη.

Κι’ ἅμα εὑρεθῇ στὰ σκότη φῶς κι’ ἀδάμας ποὺ γυαλίζει

καὶ ἥλιος ἀβασίλευτος ποὺ σπιθολαμπυρίζει,

θαῤῥούμενα νὰ διαλαλῇ κι’ εἰς ὅλους νὰ μηνύσῃ

πὼς τ’ ἄστρη τὸν ἐθώρησαν ὡς ἔχει τα θωρήσει.