Εἰς τὴν τῶν δικαίων μάχην

Εἰς τὴν τῶν δικαίων μάχην

ρπϚ΄

Μᾶς κύκλωσ’ ἱππικό, * πεζούρα μόνο ἐμεῖς,

κι’ οἱ ἀρχόντοι μας ἱππεῖς * πῆγαν μὲ τὸν ἐχθρό.

Τὰ βέλη τοὺς βαστοῦν * πρὸς τὸ παρὸν μακριά,

τὰ βέλη θὰ σωθοῦν, * κάθε παρίππευσις

μᾶς ζώνει πειὸ σφιχτὰ * κι’ ἀρηώνουν οἱ ζυγοὶ

κι’ οἱ τάξεις λαγαρὲς * ἀπὸ τὰ βέλη των. 

Γλήγορα ἢ ἀργὰ * κατάφραχτοι, σωρός,

θὰ πέσουν μέσα μας * κι’ ὅλοι θὰ θεριστοῦν,

στὸν τόπο του ὁ καθεῖς, * πρεπὰ τῆς ἀντρειᾶς,

κι’ εἰς τὸν καιρὸ θ’ ἀχοῦν * κι’ εἰς τὸν καιρὸ θ’ ἀχοῦν.

Ἀμή ’ναι κι’ ἄλλη ὁδός. *  Τοῦ ὁπλίτου τ’ ἄρματα

ν’ ἀλλάξωμεν εὐθὺς * καὶ πελταστὲς γοργοὶ

σ’ ἵππους βαρύφορτους * πρῶτοι νὰ πέσωμε

καί, ἅμιπποι ἀλαφροί, * νὰ τοὺς πλευρίσωμε

κι’ ἢ ν’ ἀποθάνωμε * ἢ νὰ νικήσωμε. 

Σὰν ζώνῃ τ’ ἄδικον * μὴ σοῦ παγώνῃ ὁ νοῦς,

κερί, μὴ στυλωθῇς, * τὴν μάχην ἄλλαζε

κι’ ἢ πρῶτος νὰ χτυπᾷς * ἢ σκόρπα, μὴ σταθῇς…

πανοῦργο ἀργάζεται * μὰ δὲν φαντάζεται.